There and back again

Vanwege het uitkomen van de nieuwe hobbit film deze week een toepasselijke titel. Voor mij komt dat laatste deel gelukkig pas over 3 maanden. Helaas is de titel alleen bergrijpelijk voor de lezers van de boeken van meneer Tolkien.

Daar ging ik dan, bepakt en bezakt en netjes opgehaald door paps en mams, op naar Schiphol. Voor het eerst Europe uit en voor het eerst echt alleen weg. Het is overigens fijn om vrienden te hebben die op Schiphol werken, dan heb je achter de douane ook nog vermaak. Het comfort van de a380 is top en zorgde ook meteen dat ik me meer op mijn gemak voelde. Want ja ik was best een beetje zenuwachtig. Je eigen scherm en zelf je films, series en muziek kiezen. En ja vliegtuigvoedsel gaat vooruit (kip met parmezaanse kaas en boontjes en aardappelpuree). Na een filmpje en een dutje was de eerste vlucht al zo goed als voorbij en verliep dit sneller dan gedacht.

De tussenstop op Dubai was zeer welkom. Even echt de benen strekken is best fijn. Bizar overigens hoe klinisch die luchthaven oogt. En met een mini-metrotje (ja, nieuw woord) naar de volgende gate moeten is ook weer eens wat nieuws.

De vlucht naar Bangkok was een kleine deceptie. Het comfort van de 1e vlucht werd een beetje teniet gedaan door het feit dat de 2e in een iets ouder en daarmee krapper moddeltje was. Maargoed deze vlucht was toch korter dus prima en nog steeds ruimer dan de vluchten die ik binnen Europe gewend was.

Het laatste stukje was in een oude rammelende airbus die zijn best deed om in de lucht te blijven. Dit werd wel opgefleurd door het heerlijke filmpje van Bangkok air, vooral het begin en eind met zingend personeel (zeker even youtuben zeg ik).

Dan kom je aan waar je moet zijn. Opgehaald worden door mensen van de organisatie en meteen het Thaise verkeer in (dat voldoet aan de vooroodelen overigens). Achterin een semi-open jeep en gas erop terwijl de scooters je aan beide kanten voorbij komen.

Bij het "resort" aangekomen besef ik het me: het is hier best warm en vochtig ook. Na het uitpakken van de tas is het tshirtje al uit te wringen, maar ook dat went wel gewoon een kwestie van rustiger aan doen. Je merkt ook meteen wat zo'n reis met je doet. Het hoofd functioneerd niet helemaal meer en je voorstellen aan mensen en dan ook daadwerkelijk de namen onthouden is een hele uitdaging.

Als je dan eindelijk aan je welverdiende rust en slaap toe bent moet je wel nog even een mooi kooitje bouwen met je klamboe, heerlijk het is net expeditie robinson... Volgende keer meer over het verblijf en de eerste dagen.

Bijgevoegd zitten uiteraard wat foto's van de trip en 1 vanaf waar ik de wifi ontvang en dit eerste berichtje post.